-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Start website : 10 maart 2012 |
Terwijl jij op de verjaardag van jouw oma Tonneke bent, samen met je zusje Kiki, probeer ik je afgelopen vijf levensjaren op deze website samen te vatten. Ik vind het altijd erg bijzonder om terug te kijken naar al het moois wat jij ons al hebt gegeven. Dank je wel daarvoor.
Liefs mama |
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Een kleine Fred? : 03 maart 2012 |
Pepijn is een kleine Fred aan het worden, tot groot plezier van Fred. Want Pepijn boert, laat scheten, pakt knuffels af van zijn zusjes, en plaagt mama met flauwe grapjes. En ondanks dat Fred af en toe corrigerend optreedt moet hij vaker erom lachen, tot ergenis van de meisjes hier in huis. Toch luistert Pepijn ook wel erg goed en is hij gevoelig. Hij houdt er gewoon van om grapjes te maken waar anderen even de dupe van zijn. Maar o wee als je bij hem een grap maakt....dan biggelen de tranen over zijn wangen. Fred leert Pepijn ook gewoon gekke dingen. Zoals in Duitsland. Daar moesten ze bitte zeggen van mij, waarop Fred heel hard roept: Bitte? Bitte? Ik lust geen Bitte. Getver. Rode Bieten, Bleeegh! En dus de hele vakantie, bij elke gelegenheid om die kinderen netjes op te voeden tot "Bitte", riepen Fred en Pepijn: getver Bieten...
|
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Eerste rapport : 10 februari 2012 |
Pepijn heeft vorige week zijn eerste rapport mee gekregen. Cognitief (taal en rekenen) scoorde hij als hoogst mogelijk, maar wat het luisteren betreft zelfstandigheid en het enthousiasme ....daar was juf wat minder tevreden bij. Pepijn houdt van tekenen. Ridders, prinsessen en kastelen. En na het zien van superman, ook van superman. Hij tekent hoe superman al vliegend prinsessen uit kastelen bevrijd, hoe superman prinsessen uit brandende huizen redt en welke attributen er allemaal bij een echte ridder horen. En dat tekenen, dat doet hij overal. Dus als hij van juf een suffe opdracht krijgt om vogeltjes op de grond geel te kleuren en vogeltjes in de lucht oranje, dan doet hij dat niet. Sterker nog, in plaats daarvan tekent hij een superman tussen de vogels (met een keurige s erop). Juf mist het enthousiasme van hem om al die vogeltjes in te kleuren en nu ik dit zo schrijf, begrijp ik hem eigenlijk wel. Arme jongen, want wij hebben als ouders natuurlijk als eerste reactie tegen hem gezegd dat hij de taakjes van juf gewoon moet maken en dat hij thuis mag tekenen. Maar juf moet dan maar met taakjes van superman komen. "Teken de supermannen in de lucht oranje en de supermannen op de grond geel". Hij doet het erg goed. Leest uitstekend, rekent sommen uit waar we de bibbers van krijgen. Maar juf wilt dat hij luistert. Daar heeft juf dan wel een beetje gelijk in, want Pepijn is naast slim gewoon ook ontzettend, ontzettend lui. Aankleden, eten, opruimen, dat duurt eindeloos en we moeten het wel honderd keer vragen voordat hij ook maar iets doet. Het is dat hij dol is op chocolade, echt dol, en eigenlijk ook op elk ander soort snoep, dus dat houden we met regelmaat als een hengel voor zijn neus. Vreselijk slecht, niet pedagogisch, lees ik, maar anders is hij echt niet vooruit te branden.
Dat is Pepijn.
|
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Bijna vier jaar : 10 februari 2011 |
Ik krijg buikpijn bij het idee dat Pepijn straks 4 is en daarmee zijn wereld steeds groter wordt. Ik troost me nog enigzins met de gedachte dat hij dan nog niet leerplichtig is en ik hem ook best nog een jaartje thuis kan laten om heel veel van hem te genieten. Ik kan nu zelfs al een beetje lezen en schrijven! Laatst schreef hij pop en vos, nu leest hij zinnen als "ik ben een wolf en woon in het bos"....straks leest hij nog dat moeders ook maar moeders zijn en snik snik wordt hij verliefd en al dat soort narigheid. Was de wereld maar zo simpel als in sprookjes.
Ik heb veel bewondering voor je zeg!
Pepijn is met Fred bij een kasteel geweest (Doorwerth) en door een echte ridder rondgeleid. Toen werd Pepijn (die de hele rondleiding met 2 knuisten in zijn mond rondliep van spanning) door deze ridder 3 keer op zijn linker schouder geslagen met een ijzeren zwaard en mag hij zich ook echt ridder noemen en Pepijn was zo zo zoooooooo apetrots! Als enige van de groep mocht hij met de ridder even praten en werd hij dus als ridder geslagen. Pepijn had van tevoren zijn schild meegenomen en zijn zwaard en toen hij de ophaalbrug over liep riep hij "ik ben een vriend" en liet hij zijn schild zien zodat ze aan het wapen konden zien dat hij een vriend was.....zooooo lief. We mogen hem nu geen Pepijn meer noemen, maar het is "ridder Pepijn". Dus " ridder Pepijn, kom je eten", "ridder Pepijn trok je je ridderschoenen aan (want het zijn geen schoenen meer maar ridderschoenen) Met zijn zwaard, schild, hellebaard, lans, speer en vlegel (ja, ja, nu weet ik ook bijna alles over ridders) verdedigd hij de bank die hij tot kasteel heeft uitgeroepen en die keer op keer door ons (zijn papa en mama) bestormd moet worden waarbij we rake klappen krijgen omdat we zijn prinses (Kiki) willen afpakken.
Een brief aan oma Tonneke
|
|
-
Nieuw
Door op het sterretje te klikken, laat u blijken dat u het dagboekverhaal heeft kunnen waarderen. De beheerder van dit album kan vervolgens sterren verzamelen en sparen voor kortingen.
Drie jaar oud : 20 mei 2010 |
Lieve Pepijn,
Je bent nu 3 jaar en een maandje oud. En nog steeds zo’n ontzettend lieve en zorgzame jongen! We hebben op dit moment, als mama moet werken, een oppas aan huis, Gerrie. Zij was verbaasd van hoe vreselijk lief en zorgzaam en verantwoordelijk jij bent. Wanneer Noortje huilt, spring jij op om haar een speentje te geven. Als Kiki op haar knietjes valt, dan moet jij daar kusjes op geven. Mijn hartje doet vaak een beetje zeer als ik zie hoe vreselijk lief je bent. O lieverd, wat zou ik graag willen dat de hele wereld zo was. En daarnaast merk ik ook dat de tijd vliegt en dat ik een beetje bang ben dat je later niet meer zoals nu op mijn schoot kruipt om eindeloos verhalen te horen. Want verhalen, daar ben je dol op! Verhalen over krokodillen, politie, heksen, slakken, het maakt je niet uit! Sommigen zijn echt, anderen verzonnen, en er zitten ook sprookjes bij. De verhalen wil je keer op keer horen, minstens 20 keer per dag. “Mama, nog een keer vertellen van de krokodil en politie”. Ik vertel je dan altijd nog een keer hoe het verhaal is gegaan en krijg al fantasieën om zelf maar kinderboeken te gaan schrijven, want per dag ben ik er urenmee bezig (vertellen dan).
Verder vind je het klussen nog steeds 1 groot hobby. Maar ook koken, theekransjes houden, winkeltje spelen, is een groot succesnummer. Je bakt hele taarten (in de zandbak), zetthee en vervolgens moeten we allemaal op visite komen.
Orde, daar hou je van. Als iets schreef staat, zet jij het recht. Boeken moeten op de juiste grote in de kast staan. Je houdt van orde, en zorgt daar ook voor.
Eten, dat vind je wat minder. Groenten (bonen) en vlees vind je geweldig, maar die vervelende aardappels die gooi je liever in de sloot (maar heel braaf eet je er altijd eentje op, want dat moet van mij). Na een paar flinke happen zit je buik naar eigen zeggen al vol, en daar doen wij dan niet moeilijk meer over. De een eet meer dan een ander. En het belangrijkste vind ik dat het gezellig blijft aan tafel.
Je gaat nu 2 ochtenden naar de peuterschool. Vaak word je gebracht en gehaald door Rita, de moeder van Luca en onze buurvrouw. Ik vind het lastig dat ik je zelf niet kan brengen, maar op die dagen werk ik nou net. School vond je eerst vreselijk. Dikke tranen liet je toen ik je daar achter liet, en wanneer ik je ophaalde (met mijn hoogzwangere buik destijds, ik had toen verlof dus de eerste 4 maanden van je peuterschool heb ik je gewoon gebracht hoor) en vroeg aan je “hoe was school” kreeg ik een heel boos antwoord “STOM!”. Gelukkig vind je het nu fantastisch en baal je ervan wanneer het vakantie is.
|
|
|